خودشناسی

خودشناسی، نافع ترین معارف است و نیز آمده است: هر کس خود را بشناسد، خدای متعال را خواهد شناخت.. نادان ترین مردم کسانی اند که خود را نمی

شناسند. انسان دارای دوجنبه مادی (خوراک پوشاک )و معنوی(نیازهای روحی وروانی) است .

فطرت خود شناسی، نیاز فطری انسان به معنویت و تکامل است.

خود شناسی، رابطه ی انسان را با دنیای بیرون بهتر برقرار می کند و با حواس و نیروهای خود به شناخت بهتری از زندگی می رسد.

خود شناسی یعنی تهذیب و تزکیه ی نفس و مبارزه با رذایل اخلاقی و حرکت در مسیر تکامل اخلاق فاضله.

برای کسب آگاهی، بروز استعدادها، تقویت اراده و اعتماد به نفس و داشتن افکار مثبت و واقع بینانه، خودشناسی لازم است. همچنین حرکت به سوی معبود،

کمال و پرواز به سوی ابدیت و رسیدن به اوج ملکوت با خود شناسی میسر است.

راه های خودشناسی

1.مطالعه در آیات و روایات                  2. مطالعه در کتابهای معرفت نفس              3 . تفکر در نفس             4 .تزکیة نفس

موانع خودشناسی

1. سنت گرایی و گذشته نگری                  2. شخصیت گرایی            3. پیش داوری     4. عجب و خودبینی   5. هواهای نفسانی   6. وابستگی ها

بهترین دوران خود شناسی

دوران نوجوانی و جوانی ، بهترین دوران خودشناسی و طی مسیر کمال است، زیرا در این سنین هنوز شخصیت انسان شکل ثابتی به خود نگرفته و صفات و

خصوصیات مذموم و عادات زشت در روح انسان رسوخ کامل پیدا نکرده است و از این رو می توان با زحمت کمتری در جهت تزکیه به موفقیت های

شایانی دست یافت. از طرف دیگر، در این سنین انسان قدرت سرشاری برای مبارزه با این صفات در اختیار دارد.

روش علمی برای خودسازی اخلاقی:

صفات اخلاقی در انسان به دو صورت فعال و غیر فعال وجود دارد: 

1. صفات فعال: صفاتی هستند که به علت فراهم بودن شرایط، به ظهور رسیده اند. شناخت این صفات کار مشکلی نیست. اگر شخص منصفا نه به بررسی

احوال درونی خود بپردازد و اعمال خود را دقیقاً بررسی کند، می تواند این صفات را در خود تشخیص دهد.

  2.صفات غیر فعال: صفاتی هستند که یا به جهت ضعف، وجودشان چندان محسوس نیست و یا به صورت استعداد بوده اما به علت این که هنوز شرایط لازم

برای ظهور و تقویت آنها فراهم نیامده، حالت کمون دارند. این قبیل صفات که در وجود انسان زمینه ی آماده ای برای رشد و پرورش دارند، به محض آماده

شدن شرایط، شروع به رشد نموده و به فعالیت می رسند.
 

شناسایی خصوصیات روحی و استعدادهای مثبت یا منفی، از آن جهت اهمیت دارد که اگر انسان از وجود آنها در درون خود غافل باشد، نه قادر به بهره برداری

صحیح از استعدادهای مثبت می شود و نه به موقع به مقابله با استعداد های منفی می رود.